Friday 21 December 2012

ராணியை ரசிச்சு ரசிச்சு ஓத்த கதை Part1


வணக்கங்க.. என்னோட பேரு ஜெகதீஸ் சிவன். கரூர் மாவட்டத்துல இருக்கிற ரத்தினகிரி கிராமத்தில் பிறந்தவன். வெளியூரில் பத்தாவது படிச்சுட்டு லீவுக்கு ஊருக்கு வந்திருக்கிறேன். அம்மா சிவகாமி, அப்பா சுந்தரம் அப்புறம் நான். அவ்வளவுதான் என் குடும்பம். அப்பாவும் அம்மாவும் மளிகை கடை நடத்திக்கிட்டு இருக்காங்க. அதனால எப்பவும அவங்களுக்கு ஓயாத வேலை. சமையலுக்குன்னு ஒரு பாட்டி வரும். வெளியூர்ல படிக்கிறதால்ல, எனக்கு இந்த கிரமத்துல நண்பர்கள் கிடையாது. ஒன்னு ரெண்டு மனுசங்கள மட்டும்தான் தெரியும். மத்தவங்களை எனக்கு சுத்தமா தெரியாது. மளிகை கடைக்கு வரக்கூடாதுன்னு அப்பா கண்டீசன் போட்டிருக்காரு. அவருக்கு என்னைய பெரிய அரசு ஆபிசராக ஆக்கி பாக்கனுமுன்னு ஆசை. எனக்கு அதிக வேலை செய்ய வேண்டிய அவசியம் இருக்காதுன்னு நானும் போகல. ஆனா லீவுக்கு வந்து சில நாள்ல டீவி சுத்தமா போர் அடிச்சிருச்சு. காலையிலே நாடகம் போட்டுராங்க. சில இங்கிலீஸ் சேனல்ல போட்ட படத்தையே போட்டு கடுப்பு ஏத்தறாங்க. அதனால எங்கையாவது வெளியில போகலாமுன்னு நெனச்சேன். அப்பதான் எங்களுக்கு சொந்தமான நிலம் ஞாபகம் வந்தது. 

அப்பாக்கிட்ட பர்மிசன் வாங்கிட்டு போகலாமுன்னு கடைக்கு போனேன். கடையில ரெண்டு பேரு பொருள் வாங்கிக்கிட்டு இருந்தாங்க. நான் கல்லாவுல உட்காந்திருந்த அப்பாக்கிட்ட நம்ம நிலத்தை பார்க்க போகலாமுன்னு இருக்கேன் என்றேன். இன்னைக்கு கூட்டிக்கிட்டு போக முடியாதுன்னு சொன்னாரு. நானாவே போயிடுவேன் அப்பா, எனக்கு துணை வேண்டாம் என்றேன். அதுக்குள்ள அம்மாவும் வந்து சேர்ந்துட்டாங்க. அங்க பெரிய பெரிய கிணறெல்லாம் இருக்கு, நல்ல நீச்சல் தெரிஞ்சவங்களே அப்பப்போ மாட்டிக்கிறாங்க. உன்னை தனியாவெல்லாம் அனுப்ப முடியாதுன்னு சொன்னங்க. இரண்டு பேரும் மறுத்துட்டதால்ல எனக்கு கொஞ்சம் வெறுப்பா இருந்துச்சு. அதுக்கு மேல பேசமுடியல. அதனால என்னோட முகம் வாடிப்போச்சு. அதைப் பார்த்த அப்பா, சரி சரி இன்னைக்கு நிலத்துக்கு போ, ஆன துணைக்கு ராணி வருவா. அவ சொல்லறபடி கேளு என்று சொன்னாரு. ராணியா அது யாருன்னு கேட்டேன். அவ புதுசா வேலைக்கு சேர்ந்திருக்கா, கிழக்குதெரு பொண்ணு. இப்ப செட்டியார் வீட்டுக்கு சாமன் கொடுக்கப் போயிருக்கா. வந்ததும் அறிமுகம் செய்கிறேன் என்று வேலையில் மூழ்கிவிட்டார்.

நான் கடைக்கு முன்னாடி இருந்த சேர்ல உட்காந்து ராணி வரதுக்காக காத்திருந்தேன். ராணியின்னு ஒருத்தி வேலைக்கு சேர்ந்திருக்கிறத பத்தி இதுவரைக்கும் எனக்கு யாருமே சொல்லல. அப்பா கிழக்கு தெருன்னு சொல்லறத வைச்சு நானே மனசுக்குள்ள கணக்கு போட்டேன். கிழக்கு தெருவுல இருக்கிற சிலற எனக்கு தெரியும், மாடசாமியோட அம்மா கூட கிழக்கு தெருதான். அவுங்க செம கருப்பு. தொப்பை கூட இருக்கும். முகத்தை கடுகடுன்னு வைச்சுக்கிட்டு கெட்ட கெட்ட வார்த்தையில திட்டி தீர்ப்பாங்க. ஆனாலும் மாடசாமியோட அம்மாவைப் பார்த்து நான் பயந்ததில்லை. அவுங்களைப் பார்த்தாலே எனக்கு சுன்னி நட்டுக்கும். அதுக்கு எப்போதும் மாராப்பு நிக்காத அவங்க மார்புதான் காரணம். கருப்பா இருந்தாலும் நல்ல பருத்த மாம்பலம் மாதிரி கின்னு நிக்கிற அவங்க மார்பும், ரெண்டு மார்பும் ஒட்டிக்கிட்டு தெரியிற பிளவும் கிக்கா இருக்கும். நான் மாடாசாமி அம்மாவை நினைச்சு இரண்டு மூனு தடவ கை முட்டி போட்டிருக்கேன். 

எலேய் ஜெகதீசு, ராணி வந்துட்டா பாருன்னு சொன்னாங்க அம்மா, ராணியை பார்த்து நான் அப்படியே தெகச்சு போயிட்டேன். சிக்குன்னு இருக்கிற இடுப்பு, அளவு எடுத்து செய்ய குண்டி, ரெண்டு உருண்டை வெல்லம் போல முலைன்னு என் முன்னாடி வந்து நின்னா. பச்சை தாவணி, ராஸ் ரவுக்கை, கட்டம்போட்ட பாவடைன்னு அவ சிக்குன்னு இருந்தா. "எலேய் ராணி, தம்பிக்கு நிலத்தை பார்க்கனுமாம், கூட போய் சுத்தி காமி" கட்டளையிட்டார் அப்பா. சரிசாமி என்று என்னிடம் வந்தாள் ராணி. கிணத்து பக்கத்துல எல்லாம் போகம பார்த்துக்கோடின்னு அம்மா சொன்னாங்கய. சரிமா சொல்லிட்டு. பேரு என்ன என்று என்னிடம் கேட்டாள். நான் அவள் முகத்தை அப்பதான் பார்த்தேன். கருப்பாக இருந்தாலும் பளபளன்னு இருந்தது. எத்துப்பல்லு அவ சிரிச்சா இன்னும் அழகு கூட்டியது. ஜெகதீசு என்று அவளது கேள்விக்கு ரொம்ப நெரம் கழிச்சு பதில் சொன்னேன். 


வா போலாம் என ராணி சைக்கிலை நோக்கி நடந்தாள். நான் அப்பாவிடம் வாங்கிவைத்திருந்த டிஸ்கவர் வண்டி சாவியை அவளிடம் காண்மித்தேன். அவள் உதட்டில் புன்னகை பூத்தது. வண்டியை எடுத்து பின்பக்கம் அவளை அமர சொன்னேன். பெண்கள் இயல்பாக உக்காருவது போல ஒரு பக்கமாக அமர்ந்தாள். எனக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது. உட்சாலையில் சிலர் நாங்கள் போவதை வேடிக்கைப் பார்த்தனர். 

ஆக்சிலேட்டரை முறுக்கி ஜர்க் என்று கிளம்பினேன். எடுத்தவுடனே கிரை மாற்றி மாற்றி வேகமெடுத்தேன். குண்டும் குழியுமாக இருந்த சாலையி்ல் அவளால் சரியாக உட்கார முடியவில்லை. ஊர் எல்லையை தாண்டிய பிறகு சாலை இன்னும் மோசமாக இருந்தது. ஜெகதீஸ் மெதுவா போ என்று அதட்டினாள். நான் காதில் வாங்கவில்லை. இன்னும் வேகத்தை கூட்டினேன். நாங்கள் கிராமத்தின் சாலையிலிருந்து மெயின் சாலைக்கு வந்துவிட்டோம், தொலைவில் ஒரு பேருந்து எங்களை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தது. அதன் பக்கவாட்டில் இருந்த சிறு இடத்தின் வழியாக வண்டியை விட்டேன். 

ஓரிடத்தில் சாலையின் குழிக்குள் விட்டு ஏற்றும் போது அவளால் பேலன்ஸ் செய்ய முடியாமல் என்னை இறுகப் பற்றினாள். பிறகு இயல்பாக உட்காந்து கொண்டாள். இன்னும் குழிகள் அதிகம் வந்து கொண்டேயிருந்தன. நான் வேகத்தினை குறைக்கவேயில்லை. ஒரு கட்டத்தில் போதும் போதும் நிறுத்து நிறுத்து என்று கத்த தொடங்கினாள். யாருமேயில்லாத சாலையில் வண்டியை நிறுத்தினேன்.

டேய் லூசாடா நீ, இப்படி கண்ணுமண்ணு தெரியாம வண்டியை ஓட்டரியே என்று மேலும் கீழும் மூச்சு வாங்கினாள்.

பயந்துவிட்டாள் போலிருக்கிறது. அந்த பயத்தை வெளிக்காட்டினாள் அசிங்கம் என்று கோபமாக பேசினாள். 

எதுக்குடா இத்தனை வேகமா போற, பின்னாடி உக்காந்து எப்படிடா பேலன்ஸ் பண்னறது

இன்னம் பத்துகிலோ மீட்டர் போகனுமே அதானால வேகமா போனேன். இரண்டு சைடு காலப் போட்டு உக்காருங்க. எல்லாம் சரியாயிருக்கும் 

ம்கூம் உன்கிட்ட இப்ப பேசமுடியாது.எனக்கு மூச்சே நின்னுடும் போலிருக்கு. அந்த மரத்துக்கு பக்கதுல வண்டியை நிறுத்து கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு போகலாம். என்று அருகேயிருந்த புளியமரத்தின் நிழலில் ஒதுங்கினாள். 

அவள் கோபமாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். அவள் கொழுத்த முலையை முதுகில் இடித்து விளையாட நான் போட்ட திட்டம் இப்படி எதிரானதாக மாறிவிட்டதே என்று நொந்து கொண்டேன். வண்டியில் இருந்த தண்ணீர் பாட்டிலை அவளிடம் நீட்டினேன். மடமடவென தண்ணீரை குடித்தாள். இப்போது கொஞ்சம் நிதானமாக மாறியிருப்பாள் என்று பேச்சுக் கொடுத்தேன்,.

ராணி என்னை மன்னிச்சுடுங்க. நான் உங்கள பயமுறுத்த வேகமா போகல. 

பின்ன எதுக்குடா இத்தனை வேகமா போன.

அதான் சொன்னேன்னே,. இன்னும் பத்து கிலோமீட்டர் போகனுமுன்னு.

எனக்கு தெரியும் நான் ஐயாக்கூட எத்தனையோ தடவ நிலத்துக்கு போயிருக்கேன். ஆனா அவரு இத்தனை வேகமா ஒருதடவ கூட ஓட்டுனதில்லை.

அப்பாக் கூட இவ எதுக்கு நிலத்துக்கெல்லாம் போயிருக்காக என்று சந்தேகம் வந்தாலும். அதையும் கேட்டுத் தொலைத்து எங்கே இன்னும் கோபம் கொள்ளப் போகிறாள் என்று அமைதியானேன். 

அவளை தனியாக விட்டுவிட்டு எதிரில் இருந்த மரத்துக்குப் பின்னாடி சிறுநீர் கழிக்கப் போனேன். ஆசையாக இருந்த சுன்னி இப்போது அமைதியாக இருந்தது. நான் திரும்பி வரும்போது அவள் வண்டிக்கு அருகே நின்று கொண்டிருந்தாள். அவளுடைய வயிற்றுப் பகுதியை ரவுக்கைக்கும் பாவடைக்கும் இடையே கருப்பாக மினுமினுத்தது. ஆனாலும் எனக்கு ரசிக்க மனமில்லை. எல்லா மூடும் அவுட்டாகியிருந்தது. அப்போது ஒரு அம்பாசிட்டர் சாலையில் விர்ரென பறந்தது. 

போலாம் என்றாள். வாடா போடா என்று பேசியவள் இப்போது பேசியதே என் மீது குற்றம் மன்னிக்கப்பட்டுவிட்டது என தெரிந்தது. நான் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்ததும், இருபக்கம் கால்களைப் போட்டு அமர்ந்தாள். இல்லை நான் வேகமா போகல என்று சொன்னேன். தெரியும் நீ போ. நேரமாகுது என்றாள். வண்டியை மெதுவாக ஓட்டினேன். ஒவ்வொரு பள்ளத்திற்கும் கீரை குறைத்து லாவகமாக ஓட்டினேன். அப்படியிருந்தும் அவள் மார்பின் முனை என் முதுகில் பட்டது. வேகமா போ என்று காதருகே முனகினாள் ராணி.

- தொடரும்


Wednesday 19 December 2012

Sheமேல் சியாமளா -அலியோடு நான் செய்த அட்டகாசம் பார்ட் 1

சென்னை வண்ணாரப்பேட்டை எலட்ரிக் ரயில் நிலையத்தில் பீச்சிற்கு செல்லும் ரயில் நின்றது. என்னுடைய கம்பாட்மென்டில் பயணம் செய்த ஐந்து பேர் இறங்கிப் போனார்கள். அதன் பின் என்னையும் சேர்த்து மூன்று பேர் மட்டுமே அமர்ந்திருந்தோம். ஒரு வயதானவர் ரயிலின் வாசலில் படிக்கட்டருகே நின்றிருந்தார். இரு வாலிபர்கள் ரயில் புறப்பட்டதும் ஏறிக்கொள்ள வெளியில் காத்திருந்தார்கள். நான் ரயிலின் ஜன்னல்வழியே வண்ணாரப்பேட்டை சேரி மக்களை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அப்போது குடிசைகளுக்குள் நடுவே போகும் சாலையிலிருந்து ஒரு பெண் ஓடிவந்தாள். அவளுடைய ஓட்டத்திற்கு தக்கது போல மார்புகள் குதித்தன. சேலை சற்று விலகி தொப்புள் தெரிந்து தெரிந்து மறைந்தது. நன்கு உரமான உருவம். நீளமான கூந்தல். கழுத்தில் ஏசுவோடு சிலுவையும் இணைந்த தங்க டாலர். அவளை நான் மட்டுமல்ல வெளியில் இருந்தவர்களும் பார்த்தார்கள். அப்படியொருத்தி ஓடிவருவதையும், மார்புகள் துள்ளுவதையும் பார்க்காமல் ஆண்கள் இருக்கவே இயலாது. ஆச்சரியமாக அவள் நான் இருந்த கம்பாட்மென்டிற்கு வந்தாள். அவளைப் போலவே இன்னொருத்தியும் ஓடிவருதை பிறகுதான் பார்த்தேன்.

பின்னால் ஓடிவந்தவள் பெண்ணல்ல. பெண்ணைப் போல தோற்றம் கொண்டவள். அவளுடைய முகத்தின் அமைப்பு அவளை ஆணாக காட்டியது. ஆனால் பெண்ணைப் போல அலங்காரம் இட்டு, ஆண்களின் சட்டையைப் போட்டிருந்தாள். இவரும் என் கம்பாட்மென்டில் ஏறிக்கொள்ளவும், ரயில் கிளம்பவும் சரியாக இருந்தது. இருவரும் அருகே நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். இரண்டு பெண்களுமே பெண்கள் இல்லை. ஆமாம் இருவரும் அரவாணிகள் என்று அழைக்கப்படும், அலிகள். எனக்கு அலிகள் என்றால் கொஞ்சம் பயம். எனக்கு மட்டுமல்ல, எல்லா ஆண்களுக்கும் அப்படிதான்.


எனக்கு ஒருபுறம் பயமாக இருந்தாலும், காற்றில் அசைந்தாடும் முந்தானையில் அவள் மார்பு அழகு தெரிந்ததை ரசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. நான் எவ்வளவு முயன்றும், அவளைவிட்டு கண்களை அகற்ற முடியவில்லை. ரவிக்கைக்கும் பாவடைக்கும் இடையே அத்தனை அகலம் விட்டு பெண்கள் கட்டுவதே இல்லை. ஆனால் அதுதான் அழகென யாருக்கும் தெரிவதில்லை. ஆண்கள் ரசிப்பதற்காகவே சேலை கட்டும் பெண்கள் உண்டு. அவர்கள் தொப்புளுக்கு கீழ் பாவடையை கட்டி அதில் சேலையை சொறுகி வைப்பார்கள். முதுகு பக்கம் பெரிய ஜன்னல் வைத்து இடையே நூல் கயிறு கட்டி முடிச்சு போடுவார்கள். அதைப் பார்த்தால் அந்த முடிச்சை அவிழ்த்து ஓக்க வேண்டும் என்று ஆண்களுக்கு தோன்றும். அதற்காகத்தான் அப்படி செய்கிறார்கள்.

நான் இதைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டே இருந்ததாலும், அவளுடைய மார்பிலிருந்து கண்களை எடுக்கவில்லை. ஆனால் சிந்தனை வேறுபக்கம் திரும்பியதால், அவர்கள் எண்ணை கவனித்ததை நான் உணரவில்லை. மீண்டும் சுயநினைவுக்கு வரும்போது, அவர்கள் இருவரின் பார்வையும் என்மேல் இருந்ததை கண்டேன். எனக்கு பகிர் என்று இருந்தது. என் பார்வையை ஜன்னரோம் செலுத்தினேன். ஆனால் அந்த இருவரும் எனக்கு முன் காலியாக கிடந்த சீட்டில் வந்து அமர்ந்து கொண்டார்கள். அதில் டீசர்ட் போட்டிருந்தவள் என்னையே உற்றுப் பார்த்தாள். எனக்கு சற்று கூடுதலாக பயம் ஏற்பட்டது. அலிகளுக்கு பெண்களைப் போல் வெட்கம் கிடையாது, ஆண்களைப் போல தெகிரியம் அதிகம். அதனால்தான் ஆண்கள் அலிகளை கண்டு பயம் கொள்கிறார்கள். 

அடுத்து இரண்டு ஸ்டாபுகளில் நின்ற வண்டி, இறுதியான பீச்சிற்கு வந்து நின்றது. நான்காம் பிளாட்பாமில் உள்ள வண்டி, பணிமனைக்கு செல்ல இருக்கிறது" என்று அனோஷ்மென்ட் வந்தது. முன்னால் இருந்தவர்கள் இறங்கினார்கள். நானும் எழுந்து செல்ல முயன்றேன். ஆனால் டீசர்ட் போட்டவள் என் வழியை மறித்தாள். "நான் போகனும் என்றேன்". "நாங்களும் தான் போகனும், ஒரு நிமிசம் இரு போலாம்" என்றாள். இறுதி ஸ்டாப் என்றதால் அந்த கம்பாட்மெட்டில் இருந்தவர்கள் எல்லோரும் வேகமாக ஓடினார்கள். அடுத்த தாம்பரம், செங்கல்பட்டு வண்டியை அவர்கள் பிடிக்க வேண்டும் என்ற அவசரம். நானும் இரண்டு அலிகளும் அமர்ந்திருப்பதையும், நான் எழுந்து செல்ல நினைத்தும் முடியாமல் அவர்கள் சிறைபடுத்தியிருப்பதையும் சிலர் பார்த்தார்கள். ஆனால் சென்னை மக்கள் வேடிக்கை மட்டுமே பார்ப்பார்கள். யாருக்கு என்ன நடந்தாலும் கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள். சிறிது நேரத்தில் கம்பாட்மெண்டில் யாருமே இல்லை. "வழியை விடு நான் போகனும்" என்றேன். "பூவிழி, பார்ட்டி போறாராமா" என்றாள் எகத்தாளமாய். 

- தொடரும்

Thursday 13 December 2012

லக்கி ப்ரைஸ் – வித்தியாசமான அக்கா கதை - Part 1


எசக்கப்பட்டி கிராமம். நாமக்கல் மாவட்டத்தின் வரட்சியான கிராமங்களில் ஒன்று. மழை பெய்தால் மட்டுமே அங்குள்ள நிலத்தில் ஏதேனும் பசும்புல் விளையும். மற்ற காலங்களில் நீர் வரண்டு வெடிப்பாக இருக்கும் பகுதி. ஆடு மாடுகளை வளர்த்தாலும் அவற்றிக்கு தீனி வாங்கிபோட்டு கட்டுப்படி ஆகாது என்பதால் கால்நடைகளே இல்லாத கிராமம். வாழ்வதற்கு ஏற்றதல்ல. எனவே அந்த கிராமத்தில் பாதிக்கும் மேற்பட்ட வீடுகள் காலியாக இருந்தன. வயசானவர்களை வீட்டு காவலுக்கு நாயைப்போல விட்டுவிட்டு இளசுகளெல்லாம் நாமக்கல் டவுனுக்கு சென்று குடியேறிவிட்டன. அங்கேயே வேலை செய்து கொண்டு பிழைப்பை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். வாழவே வக்கத்துப்போயிருந்த இரண்டொரு குடும்பம் இன்னம் எசக்கப்பட்டியில் இருந்தது. அந்த குடும்பத்தில் ஒன்று லக்கியின் குடும்பம்.

லக்கி என்று அழைக்கப்படும் லட்சுமி பதினேழு வயதான பருவப் பெண். பளபளக்கும் மாநிறம். உருண்டையான முகவெட்டு, இளநி போன்ற இரண்டு முலைகள், பருத்த தொடைகள், மண் பாணை போன்ற குண்டிகள் என்று பச்சையாக அவள் கிராமத்து கட்டை. ஆனால் இதையெல்லாம் உணர்ந்து அழகை ரசிக்கும் நிலையில் லக்கியில்லை. அவளுடைய வாயிலிருந்து எப்போதும் எச்சில் ஒழுகிய வண்ணம் இருக்கும். கண்கள் எதையோ வெறித்து நோக்கியபடி இருக்கும். அவளால் தெளிவாக பேசமுடியும், ஆனால் அவள் பேச்சை புரிந்து கொள்ளும் அளவிற்கு யாருக்கும் பொறுமையில்லை. எல்லோரும் ஏங்கும் அளவிற்கு அழகு இருந்தும். லக்கி ஒரு அதிஸ்ட்டம் இல்லாத பெண். காரணம் அவளுக்கு மூளைவளர்ச்சி குறைவு. அவளுக்கு துணையாக இருப்பது, பல் போன காது கேட்காத, கண் சரியாக தெரியாத என்பது வயதை கடந்த கிளவி.


வரட்டு கிராமத்தில் வயதுக்கு வந்த மூளைவளர்ச்சி இல்லாத பெண். அவளை பார்த்துக் கொள்ள கிளட்டு கிளவியொருத்தி. எத்தனை நாள்தான் அவளால் கன்னியாகவே காலம் கழிக்க முடியும். இதுநாள் வரை அவள் தப்பித்துவந்தது அவள் வம்சம் செய்த புண்ணியம். ஆனால் அந்த புண்ணியமெல்லாம் இன்றோடு முடிந்துவிடப் போகிறது. அதோ அங்கே பள்ளி சீருடையில் வந்து கொண்டிருக்கும் குருவும் அவன் நண்பர்களுமே நம் கதையின் நாயகர்கள். ஒன்பதாவது வகுப்பு படிக்கும் குரு தான் அவர்களில் பெரியவன். அவனுடன் வருகின்ற ஜெகனும், சுந்தரமும் எட்டாம் வகுப்பு படிப்பவர்கள். இப்போது அவர்கள் பள்ளிக் கூடத்திலிருந்து வரவில்லை. திருட்டுத்தனமாக பள்ளி சுவர் ஏறி குதித்து பக்கத்து ஊரிலிருக்கும் சினிமா தியேட்டருக்கு சென்றுவிட்டு வருகிறார்கள். அவர்கள் லக்கியின் குடிசைக்கு சற்று தூரத்தில் வரும்போது, லக்கியை அவள் பாட்டி குளிக்க வைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

குழந்தைகளை எப்போதும் பகலில் குளிப்பாட்டுவார்கள், காலை நேரத்தில் குளிக்க வைத்தால் குழந்தைகளுக்கு சளிபிடிக்காது. லக்கியும் குழந்தை மாதிரிதான். அவள் வளர்ந்ததோ, வயதுக்கு வந்ததோ பாட்டிக்கு நினைவில்லை. அவளும் குழந்தையைப் போலவே வெகுளியாக இருந்தாள். ஆடையில்லாமல் அம்மனமாக இருந்தாலும் அவளுக்கு ஒன்றுமில்லை. ஆனால் இப்போது பாவடையை மார்வரை தூக்கி கட்டி குடிசைக்கு முன் இருக்கும் கிணறுக்கு அருகே அமர வைத்து பாட்டி குளிப்பாட்டிக் கொண்டிருந்தாள். தலையிலிருந்து தண்ணீர் வடிந்து அவளை மேலும் அழகாக காட்டியது. "மாமா,. லக்கி குளிக்கிறாடா" என்று குருவைப் பார்த்து ஜெகன் சொன்னான். "ஆமான்டா,. இங்கேயே மறைஞ்சு நின்று அவ குளிக்கிறத பார்ப்போம்" என்று கூறி மூவரும் அருகே இருந்த புதருக்குள் மறைந்து லக்கியை பார்த்தார்கள். "அந்த படத்துல வர மாதிரியே லக்கியோட முலை கும்முன்னு இருக்குடா" என்றான் சுந்தரம்.

இவர்கள் பார்ப்பதை அறியாமல் லக்கிக்கு கடலைமாவை எடுத்து பூசினாள் அவள் பாட்டி, முகம், கை, கால் என்று எல்லாவற்றுக்கும் அப்பி தேய்த்துவிட்டு, தண்ணீரை எடுத்து ஊற்றினாள். மெல்ல பாவடையை லூஸ் செய்து மார்க்குள்ளும் முதுக்குள்ளும் வைத்து தேய்த்து தண்ணீர் ஊற்றினாள். பின் பாவடையை இறுகி கட்டிவைத்தாள். மூவருக்கும் ஏமாற்றமாக இருந்தது. இன்று லக்கியின் நிர்வானத்தினை ரசிக்கலாம் என்று நினைத்தவர்கள் ஏமாந்து போனது நியாயம் தான். குரு அவள் முலை எப்படியிருக்கும் என நினைத்துப் பார்த்தான். அவன் சுன்னி ஜட்டியே போடாத டவுசரை கிழித்துக் கொண்டு வந்தது. அதை இனி அடக்க முடியாது என்று தொடை வழியாக டவுசரை தூக்கி வெளியே எடுத்தான். டேய் மாமா தூக்கிக்கிச்சா என்று ஜெகன் எழுந்து அவன் டவுசரை கழட்டினான். அவன் சுன்னி வெள்ளையாக புடைத்துக் கொண்டு நின்றது. சுந்தரம் இவர்கள் இருவரின் செய்கையை பார்த்துவிட்டு, என்னங்கடா கையடிக்கப்போரீங்களா. என் சுன்னியும் விரைச்சுக்குச்சு. நானும் வாரேன் என்று டவுசரை கழட்டினான்.

மூவரும் டவுசரைக் கழட்டி அரை அம்மணமாக இருந்தார்கள். அவர்களுக்கு லக்கியை ஓப்பது குறித்து எண்ணம் இருந்தாலும், இப்போது அவர்அவர் சுன்னியை உருவிக்கொண்டார்கள். மற்ற நாளாய் இருந்தால் மாறி மாறி ஊம்பிக் கொள்வார்கள். இன்று லக்கியின் குளியளைப் பார்த்துக்கொண்டே கையடித்தார்கள். வெள்ளை நிற கஞ்சியை நிலத்தில் விட்டு தாகம் தணித்துக் கொண்டார்கள். லக்கியும் குளித்து முடித்திருந்தாள். அவளை துண்டால் அணைத்து பாட்டி குடிசைக்குள் கூட்டிப் போனாள். தொங்கிப்போன சுன்னியை டவுசருக்குள் மறைத்துக் கொண்டு நடையைக் கட்டினார்கள் மூவரும். "குருமாமா அவளை எப்படியாவது ஆசை தீர ஓக்கனும்டா" என்றான் ஜெகன். "நானும் அதுக்குதான்டா யோசிக்கிறேன். நாளைக்கு ஒரு தடவை ட்ரை பண்ணிப் பார்ப்போம். என்ன சொல்லற சுந்தரம்" என்றான் குரு,. "குருவே சரணம்" என்று தலையைத் தாழ்த்தி வணங்கினான் சுந்தரம். இவர்களின் திட்டங்கள் தெரியாமல் பாட்டியும் பேத்தியும் குடிசைக்குள் இருந்தார்கள்.

- தொடரும்